Belgrado Today (1)
Heldin van de zevende EK-dag was zonder meer Lieke Klaassen. Met vijf doelpunten stond ze aan de basis van de verpletterende 7-14 overwinning tegen Rusland. Dat maakte in heel waterpololand behoorlijk wat indruk. In 'Belgrado Today' blikken we met haar terug op de wedstrijd.
Hoe is ‘de day-after’?
Het voelt nog wel een klein beetje onrealistisch, omdat Rusland in wedstrijden altijd goed bij ons kon blijven. De verschillen zijn altijd klein. We hadden echt meer tegenstand verwacht. Als we dan zo dik winnen, is dat hartstikke lekker.
Was je tijdens de wedstrijd al verrast?
Ja, eind december hebben we drie keer tegen ze geoefend. We wonnen wel van ze, maar dat was met twee, drie doelpunten verschil. In dat opzicht is het niet heel verrassend, maar we hadden verwacht dat Rusland in die periode wel was gegroeid. Dus als je ze dan zo pakt, nee dat hadden we niet verwacht. We pakten heel vroeg een voorsprong en daar hadden zij geen antwoord op. We wisten waar we ze op konden pakken, dat was met name op hun schoten uit de tweede lijn die ze zelden scoren. Daarom speelden we veel in een zone-verdediging.
Je was de ‘woman of the match’, hoe was deze wedstrijd voor jou persoonlijk?
De ochtend voor de wedstrijd hadden we een training en daar vlogen de ballen er ook al hartstikke lekker in. Dat gaf al een goed gevoel. Ook kwam Arno voor de wedstrijd naar me toe en zei: “als je de kans krijgt probeer het gewoon, als je schiet zoals vanmorgen dan kunnen ze er alleen maar ingaan", en dat lukte wel redelijk ja.
Lieke Klaassen
Heb je veel reacties ontvangen na gister?
Ik kreeg veel appjes en ook via Facebook reacties. Dat waren voornamelijk berichten als 'gefeliciteerd' en 'goede wedstrijd gespeeld'. Maarja, we hebben nog niets, er is nog een lange weg te gaan. Het kan goed gaan nu maar het gaat om de laatste paar wedstrijden.
Hoe denk je dat de overwinning is aangekomen bij landen als Spanje en Italië?
Die zullen wel even hebben opgekeken. Als je bijvoorbeeld Rusland tegen Griekenland zag, daar keken wij al van op dat de Russinnen met 16-6 wonnen. Dat wij nu ruim van Rusland hebben gewonnen heeft wel indruk gemaakt denk ik. Voor de wedstrijd had ik ook wel het idee dat de Russinnen bang voor ons waren. Ze keken ons nauwelijks aan, de coach vermeedde ook elk oogcontact. Daar konden we op dat moment wel even van genieten.
Hoe is het om in het waterpologekke Servië te zijn?
De sfeer is wel echt indrukwekkend. We zijn bij de mannenwedstrijd tussen Servië en Kroatië geweest. Als je ziet hoe erg het waterpolo leeft. Het volkslied van Kroatië verstond je gewoon niet omdat alle Servische fans aan het fluiten waren. Ook zat het hele stadion vol. Wat dat betreft is het leuk om in een echt waterpololand als Servië te zijn.
Wat verwacht je van Griekenland morgen?
Ik neem aan dat wij die ook makkelijk kunnen pakken. Volgens mij hebben zij ook al dat gevoel hebben ‘dit wordt niet wat’. We moeten gewoon geconcentreerd spelen en vanaf het begin af aan knallen. Dat was ook onze kracht tegen Rusland.
Wat weegt zwaarder bij een Europese titel? De titel zelf of het ticket voor Rio?
Het ticket, 100%. De Olympische spelen, dat is gewoon het ultieme doel. Daar vervaagt elk EK of WK bij. Wij willen naar Rio en het liefst door hier Europees kampioen te worden, anders via het OKT in Gouda. Maar wat mij betreft mogen de Nederlandse supporters dan in gaan kijken naar de andere teams. Dan gaan wij wel het vrijwilligerswerk oppakken, ik wil dan bijvoorbeeld best de Italiaanse ploeg rondrijden.
Belgrado Today (2)
Vrolijke verschijning in de staf van de Oranjedames is keeperstrainer Gianluca Sattolo. De geboren Italiaan, die de functie combineert hoofdtrainerschap van het damesteam van De Ham, is altijd in voor een lolletje. We legden de oud-doelman in de Italiaanse competitie en Eredivisie zeven stellingen voor over o.a. zijn favoriete club Lazio Roma, bijgeloof bij keepers en de Nederlandse keuken.
Wie is de beste keepster van het toernooi?
Ik weet zeker dat wij de twee beste keepsters in het toernooi hebben. Op dit moment speelt Laura Aarts omdat ze uitstekend in vorm is. Maar ook Debby Willemsz is een uitstekende keepster, dat toonde ze wel tijdens het vorige EK in Boedapest. De keepsters van Italië en Spanje zijn ook van een aardig niveau maar ik kan echt zeggen dat wij de beste keepsters hebben.
Nederland in de finale? Of Italië in de finale?
Nederland bij de dames in de finale en bij de heren Italië. Dat is de mooiste optie haha. Nee ik denk en hoop dat onze finale tussen Nederland en Spanje gaat en bij de heren tussen Italië tegen Servië.
Het Wilhelmus of het ‘Fratelli d’Italia?
Ik ben een Italiaan en ik werk voor Nederland. Elke keer als we tegen Italië spelen en ik hoor het Italiaanse volkslied zing ik niet mee, uit respect voor Nederland. Maar ik zing het in m’n hoofd. Ik groeide er mee op dus draag het voor altijd in m’n hart. Als we tegen elkaar spelen ga ik absoluut voor Nederland, tijdens het volkslied ben ik heel even bij Italië maar daarna ga ik weer 100% voor Nederland en mijn keepsters.
De Ham of het Nederlands team?
Allebei, ze zijn voor mij even belangrijk. Op dit moment denk ik met het Nederlands team aan een ticket voor Rio. Als we dat ticket nu halen zou dat relaxt zijn en kan ik me weer focussen op De Ham. Op dit moment ben ik tevreden, er zit veel potentie in De Ham en ik wil daar graag een goed programma creëren en voor een langere tijd wat opbouwen.
Bijgeloof, is dat echt iets van keepers?
Ja, ik denk het wel. Keepen is een zware taak. Want als keeper ben je alleen in een wedstrijd, dan moet je mentaal erg sterk zijn, daarbij hoort vaak een ritueel. Die had ik ook. Ik luisterde bij elke wedstrijd altijd drie nummers voordat de warming-up begon. Het lied van Lazio Roma, mijn favoriete voetbalclub. Een nummer van Eros Ramazotti en Eye of the Tiger.
Lazio Roma kampioen of degradatie voor AS Roma?
Degradatie voor AS Roma, absoluut. In Italië, maar vooral in Rome, is de eerste liefde van je leven een voetbalteam. Voordat je supporter wordt van een club heb je een hekel aan de de rivaal. Voor ons is het mooier als het met AS Roma slecht gaat dan dat Lazio iets kan winnen. Ik weet het, wanneer je niet in Rome bent geboren klinkt dit heel vreemd, maar het is echt een onderdeel van onze cultuur dus dan gaat het diep.
Pizza of boerenkool?
Pizza, ik heb twee keer boerenkool gegeten maar 1000% pizza, sorry haha. Ik hou wel van frikadellen, zeker in het clubhuis met teamgenoten maar dat is gewoon een snack.
Belgrado Today (3)
De Kombank Arena kleurt tijdens de wedstrijden van Nederland op verschillende plekken steevast Oranje. Een groep heren met oranje sjaaltjes valt daarbij op. De groep blijkt van de Rotterdamse vereniging SVH te zijn en naast supporter van Nederland, ook sponsor van het herenteam. Rick van Westenbrugge (foto linksonder in licht oranje overhemd) is de 'aanvoerder' van de club.
Met hoeveel mensen zitten jullie hier?
We zijn totaal met zijn twintigen. Afgelopen donderdag zijn we aangekomen, onze vlucht stond ons nog net toe om de laatste twee partjes van het Nederlands team tegen Spanje te zien. Vandaag vliegen we weer terug, maar we hebben zeker genoten.
Wat was het hoogtepunt?
Ik vond eigenlijk een dieptepunt de wedstrijd van Roemenië tegen Griekenland, dat was de polosport een beetje onwaardig. De Roemenen speelden heel ruig waterpolo. Dat maakte het als kijksport wel leuk, maar als polosport zelf is dat de vraag. Nederland-Kroatië hebben we ook bekeken. Ik vond dat ze op het begin wel heel erg timide waren tegen de Olympisch kampioen, maar ze hebben toch redelijk gespeeld. De stijgende lijn is zichtbaar. We zeiden nog tegen elkaar dat ze 4/5 jaar geleden waarschijnlijk 25-0 hadden verloren. De wedstrijden van Servië zijn ook fantastisch, hoe vaak maak je nou mee dat een stadion zo vol zit tijdens een waterpolowedstrijd? (11.000 toeschouwers).
Je bent ook sponsor van het Nederlandse team?
Klopt, daarvoor hebben we een meet&greet met het Nederlandse team gehad. Daarbij was de staf was aanwezig en ook enkele spelers. Dan vertellen ze hoe ze de afgelopen dagen beleefd hebben, hoe het ze allemaal vergaat. Ik vind het erg inspirerend hoe zij het aanpakken, zo ben ik ook sponsor geworden. Dat is ook voor onze club SVH een voorbeeld, om meer aandacht Nederlandse waterpolo te hebben. Er waren daarom ook veel mensen enthousiast om hiernaartoe te gaan.
Hoe zagen jullie dagen eruit?
Voordeel voor ons is dat er bij SVH een Servische speler speelt (Milovan Kolic). Die heeft ervoor gezorgd dat we goede plaatsen in het stadion hebben, hij zorgde voor wat informatie vooraf. Ook regelde hij een bus die ons overal rondrijdt, erg handig. Dus we hebben veel wedstrijden gezien en de stad bekeken.
Hoe is het in het hotel? Hebben jullie een 'Hollandse' verdieping?
We hebben een goed hotel gevonden, iedereen heeft een eigen kamer van de totaal 90 kamers. Het zit ook dichtbij het centrum, wat weer goed is voor die jonge gasten, die s'avonds toch nog wat langer onderweg zijn dan wij. Dat is ook leuk aan onze vereniging. Oud en jong is volledig gemengd, dat maakt het een leuk cultuurtje.
Wat verwacht je van de Nederlandse teams?
Van de dames heb ik de hoop dat ze Europees kampioen worden. Voor de heren hoop ik dat een plek bij de eerste twaalf lukt.
Belgrado Today (4)
De namen van de Italiaan Stefano Tempesti of de Serven Filip Filipovic en Dusan Mandic kent iedereen wel. Grote namen die tot de verbeelding spreken. Wie dat ook doet is de Turk Atilla Sezer. Met zijn veertig lentes jong is de doelman de oudste speler die actief is op dit EK. Ondanks dat de Turken een anoniem toernooi spelen en tussen de 13e en 16e plek zullen eindigen, heeft Sezer het prima naar zijn zin.
Weet je dat je de oudste speler van het toernooi bent?
Ja, ik kwam dat toevallig tegen. Ik vind het wel grappig. In Turkije speel ik nog steeds actief op clubniveau en ben beschikbaar voor het nationale team. Het is leuk om hier te zijn.
Hoe is het toernooi voor Turkije tot dusver?
Het is een mooi toernooi maar een niveau te hoog voor ons. Het is een goede ervaring voor ons team. Dit is mijn derde EK, ik heb ook gespeeld in Zagreb en in jullie land, het EK in Eindhoven. Hier proberen we veel wedstrijden te kijken van andere teams, ik denk dat dat goed is voor elke sportman.
Wat is Turkije voor een team?
We hebben een mix van jonge gasten en wat oudere spelers. Het is de bedoeling dat de jonge spelers ervaring opdoen en het stokje over gaan nemen. De jonge spelers komen regelmatig voor advies, wat ik ze zo goed mogelijk probeer te geven. Ik vertel ze hoe ze het beste een wedstrijd kunnen voorbereiden bijvoorbeeld.
Tot slot, wie wordt er Europees kampioen denk je?
Dat zal tussen Servië en Griekenland gaan. Dus de winnaar van die halve finale zal het toernooi gaan winnen.
Belgrado Today (5)
Nederland is met twee actieve teams goed vertegenwoordigt op dit EK. Maar ook aan de andere kant van de badrand doet Nederland het goed. Scheidsrechtster Diana Dutilh-Dumas floot al meerdere wedstrijden in het vrouwentoernooi. In Belgrado Today vroegen we hoe zij haar toernooi beleeft.
Hoe bevalt het toernooi je?
Voor Nederland is het heel leuk nu, heel succesvol. Maar hoe succesvoller Nederland is, hoe moeilijk het voor mij is. Ik floot de andere damespoule, daarin zaten twee sterke ploegen (Spanje en Italië red.) en de rest was wat minder. Dan fluit je dus relatief eenvoudige wedstrijden. Maar goed, dat wist ik van te voren. Ik heb uiteraard veel liever een titel voor Nederland in plaats van een finalewedstrijd voor mij.
Waren die wedstrijden voornamelijk duels met grote uitslagen?
Ja, dat was veel tegen weinig. Je ziet wel dat de ploegen blijven waterpoloën, hoe groot de uitslag ook is. Ik floot ook de dameswedstrijd tussen Servië en Kroatië, dan zit het stadion wel vol.
Je fluit voornamelijk in het damestoernooi, stond dat al van tevoren vast?
Nee, dat was niet van tevoren bekend, tijdens het EK in Boedapest floot ik ook de herenwedstrijden. Het schijnt dat het in Servië was lastiger ligt met scheidsrechtsters. Ze kiezen er nu heel duidelijk voor om het niet te doen. Aan de andere kant, ze zullen mij nooit een Servië-Kroatië geven, dat niveau heb ik gewoon niet. Dat hebben we in Nederland niet, dus ik ook niet. Dan kun je je afvragen of het leuk is om een Griekenland-Malta bij de heren te fluiten, of een topwedstrijd bij de dames. Dan ben ik wel zo eerlijk, geef me maar een topwedstrijd bij de dames.
Waar ligt die keuze voor scheidsrechtsters aan?
Aan het bestuur. Van federaties, de cultuur hier in Servië. De spelers zal het een zorg zijn wie er fluit, als er maar goed gefloten wordt. Ook niet aan de coaches, ik kreeg al de vraag van coaches waarom ik hun niet fluit, zij vinden mij prima. Ik laat het maar, je kan je druk maken maar dat heeft niet zoveel zin. Maar mensen reuren zich wel, je zal geen lans breken maar je maakt het wel een topic. Je selecteert vrouwen, stel ze dan ook aan in dat toernooi. Ook vroegere topbestuurders die hier te gast zijn zeiden dat Elly Janssen van de Laak vroeger gewoon de herenfinale floot. Dus het kan wel, maar het is iets dat er op een gegeven moment in is geslopen en zie dat maar eens te veranderen.
Hoe gaan de aanstellingen voor de wedstrijden?
De avond voor de wedstrijden ontvang je een sheet waar op staat wie welke wedstrijd fluit. Dat is pas om een uur of tien 's avonds. Die sheet wordt ergens opgehangen of er gaat een foto rond in de whatsapp-groep. Maar dan nog weet je het niet helemaal zeker, het gebeurt ook nog weleens dat je 's ochtends wakker wordt en dat ze een briefje onder je deur hebben geschoven, dat de aanstelling is veranderd. Je weet het pas echt zeker tijdens het voorstellen van de teams zeg maar.
Is er dan spanning tussen scheidsrechters onderling?
Dat valt op zich wel mee, er zijn er een aantal bij die continu heen en weer lopen om te kijken of die sheet er al hangt. Ik heb dat niet zo, dat is misschien de Hollandse nuchterheid. Ik denk dan altijd; het briefje is er, het komt vanzelf wel een keer bij mij. Wat ik wel doe en dat vind ik wel belangrijk, is dat ik Arno en Robin (de bondscoaches red.) laat weten wie hun wedstrijden fluiten. Zij kennen natuurlijk ook heel veel scheidsrechters, maar er zijn hier ook een paar nieuwe helden actief die ik dan weer wel ken. Dan geef ik door wat voor een type scheidsrechter dat is.
Wat doe je zoal wanneer je niet hoeft te fluiten?
Ik kijk heel veel wedstrijden. Onze manier van trainen is naast veel wedstrijden fluiten, ook veel wedstrijden kijken. De scheidsrechter maakt bijvoorbeeld in een wedstrijd een beslissing, dan kan ik op de kant eens rustig nadenken of ik het ook zo, of misschien anders had besloten. Ik kijk ook beelden terug, bijvoorbeeld Roemenië-Griekenland dit toernooi; een enorme harde wedstrijd. Die Grieken zijn natuurlijk ook geen lieverdjes maar dat ging echt mis. Dan kijk ik toch even terug van joh, wat gebeurde daar nou? Had de scheidsrechter dat niet anders op kunnen lossen? Ik kan ook zo maar in zo'n situatie terechtkomen.
Belgrado Today (6)
In EK-thuisland Servië worden de nationale waterpoloërs verafgood en zijn het nationale sterren. In 1927 speelde het land al zijn eerste EK. Hoe anders is dat in het dameswaterpolo, wat pas in de jaren '90 op gang kwam. Zeventig jaar na de Servische mannen maakten de dames pas hun eerste opwachting op een EK. Dragana Ivkovic (foto staand rechts) is aanvoerder van het team en speelde samen met haar teamgenote Ivana Corovic (foto staand links) in het seizoen 2013/2014 voor De Ham. Haar doel is om het dameswaterpolo in Servië net zo populair te maken als de mannen. Het begin is in ieder geval gemaakt, de twee speelsters zijn deze weken te bewonderen in de straten van Belgrado (foto boven).
Hoe kijk je terug op je tijd bij de Ham?
Ik denk er nog vaak aan terug, we hadden een hele leuke sfeer in de ploeg. Ik heb nog steeds contact met de mensen daar, ook deze week nog. Een aantal zijn zelfs naar Belgrado gekomen. Het is eigenlijk één leuke herinnering, al was het maar voor een seizoen. Met Rianne en Iris Bruining heb ik nog steeds erg goed contact. Ik heb oud&nieuw met hun gevierd en in de zomervakantie hebben we samen rondgereisd.
Heeft de periode in Nederland je qua waterpolo verder gebracht?
Jazeker, de Nederlandse competitie is veel sterker dan de Servische. Ik vond het daar geweldig. Hier hebben we acht teams en ken je vrijwel iedereen waartegen je speelt. In Nederland was het weer een nieuw soort spelletje, een hoger niveau met onbekende tegenstanders. Elke wedstrijd was weer een nieuwe uitdaging. Ik denk dat dat seizoen één van m'n beste seizoenen was. Ik zat vol energie, het hielp me echt verder in m'n ontwikkeling.
Dragana Ivkovic in actie tegen Frankrijk
Hoe is het voor jullie om in je thuisland zo'n toernooi te spelen?
Voor mij is dit het laatste toernooi, hierna neem ik afscheid van het nationale team. Op deze manier heb ik dus een geweldig afscheid met de vele mensen op de tribune. De mensen juichen voor ons en zijn geïnteresseerd. Het is heel ongewoon hier, dat mensen naar dameswaterpolo komen kijken. In Servië denken mensen bij waterpolo gelijk aan herenwaterpolo. Niet zoals in Nederland, daar spelen de beste waterpolosters van de wereld.
Wat wil je na je carrière doen?
Wat ik geweldig zou vinden, is om het dameswaterpolo in Servië op de kaart te zetten. Ik denk dat wij hier veel potentie hebben. Er zijn goede waterpolo-opleidingen en er is veel knowhow. Ik hoop dat we over enkele jaren het niveau kunnen bereiken van Nederland, Italië, Spanje en de Verenigde Staten.
Ben jij dan eigenlijk dé ambassadeur van het Servische waterpolo?
Misschien wel, ik hou van waterpolo en het werken met jonge speelsters vind ik ook leuk. Ik werk nu ook veel samen met hoofdtrainers om van hun te leren. Dat wil ik overbrengen op de dames hier. Daar speelt Ivana ook een rol in trouwens. Zij kan nu ook als trainer aan de slag.
Het Servische damesteam eindigde vandaag op de negende plaats, na winst tegen Portugal. Het beste resultaat boekten ze in 2006 met een achtste plek.
Belgrado Today (7)
De spierballen in het Nederlandse herenteam worden mede mogelijk gemaakt door krachttrainer én fysiotherapeut Ross Watson. De oud-American football speler en rugbyer behandelt, leert en inspireert. Sinds kort is hij ook verantwoordelijk voor de jeugdselecties van Nederland.
Wat is je functie en waar bestaat je begeleiding uit?
Ik zet de hele lijn uit betreft kracht en de fysiotherapie voor het mannenprogramma, sinds kort doe ik dat ook voor de jeugd. Eigenlijk dus de gehele mannenlijn. Daarbij ligt de focus o.a. op preventie, het voorkomen van schouder -en rugblessures bijvoorbeeld. Ik geef de jongens programma's waar ze zelf mee aan de slag kunnen. Ook kijken we veel naar de performance van de spelers, om echte atleten van ze te maken.
Hoe gaat de communicatie met de staf rondom het EK?
Je bent de hele dag bezig om de gesteldheid van de spelers in de gaten te houden. We bespreken elke dag het dagschema. Je checkt hoe de spelers zich voelen. Moeten we er een training uithalen of juist een extra training inlassen? Wordt het een hersteltraining of een actieve training? Je bekijkt continu de balans. Dat is vooral afhankelijk hoe intensief een wedstrijd is geweest en de status waarin het toernooi zich bevindt. Voor de wedstrijd tegen Georgië hebben we juist flink doorgetraind om fit te pieken. Je zorgt dan voor een prikkel van het lichaam.
Wat is qua fysiek belangrijk in het waterpolo en hoe stem je dat af?
Bij waterpolo zie je dat strekking van je rug heel belangrijk is, als die niet goed is dan zit het in je schouder ook niet lekker. Een aantal jongens hebben een aanleg dat die rug minder goed strekt, dan geef je hun een andere warming-up mee bijvoorbeeld. De spelers die in Nederland actief zijn, trainen minder dan in Spanje. Voor hun hebben een individueel programma bedacht, volledig afgestemd op hun werk, sociale leven en alles eromheen. Aantoonbaar is dat de jongens fysiek vooruit gaan.
Hoe beoordeel je of iemand extra aandacht nodig heeft?
Soms zie je dat gelijk aan de bouw van een speler, of je doet bepaalde testjes waarin je snel kan zien hoe het lichaam in elkaar zit.
Wat is de perfecte waterpolobouw?
Lastig te zeggen, omdat er zeven posities in het water zijn. Bijvoorbeeld Ruud van der Horst, hij is midachter en een grote sterke kerel, heeft hij dan de perfecte bouw? Of Jesse Koopman, ook een grote en sterke kerel maar meer wendbaar omdat hij op de vleugelpositie ligt. We hebben nog heel veel stappen te maken. Elk lichaam in dit team kan fysiek nog heel veel progressie boeken. Dat vind ik wel, als je algemeen kijkt naar de jongens, daar zit nog zoveel rek in, fysiek gezien.
Vergeleken met de Serven bijvoorbeeld?
Ja dat klopt, maar ook daar. Als ik die jongens zou testen dan zou je ook allerlei dingen vinden. Dat is nou eenmaal met topsport, het lichaam zit op het randje. Er zal altijd iets zijn, dat is ook het mooie. Je bent continu met een lijn aan het spelen.
Jij hebt een achtergrond in het rugby en het American Football?
Ik ben op mijn elfde gestart met American Football en uiteindelijk ook in het Nederlandse team gespeeld. Ik werd toen ook verkozen tot beste quarterback in Europa onder de 21. Daarna trok ik naar Amerika om Junior College te spelen, waar ik geblesseerd aan m'n knie en schouder raakte. Na verschillende operaties revalideerde ik in Nederland, maar kon daarna nooit meer spelen zoals ik wilde. Daarna ben ik gaan rugbyen, toen hoefde ik niet meer zoveel te gooien maar alleen maar te tackelen. Maar de klap om je sport niet meer uit te oefenen zoals je wil was te groot, toen heb ik ervoor gekozen om iets anders te doen. Daar ben ik achteraf gezien wel blij om.
Wat neem je vanuit die sporten mee naar waterpolo?
Ik haal heel veel vanuit het American Football naar waterpolo, voornamelijk de mindset in het krachthonk, hoe je daar kunt trainen, de cultuur eromheen eigenlijk. De inspanningsfysiologie in rugby kent veel overeenkomsten met waterpolo. Er is veel contact tijdens het spel bijvoorbeeld. Om van andere sporten te leren probeer ik de spelers echte atleten te maken.
Wat is je uiteindelijke doel?
Dat er allemaal atleten staan, en dan bedoel ik dat ze zo getraind zijn dat ze kunnen schieten vanuit hoeken en kunnen wegdraaien wat andere ploegen niet kunnen. Ik denk dat dat voornamelijk mijn visie is.
Foto's: Beeldboot/ Gertjan Kooij
