Het is winterstop. Tijd voor een terugblik op het eerste deel van de Eredivisie die duidelijk niet teleurstelt. Met name bij de mannen is het ongekend spannend en kan (bijna) iedereen van (bijna) iedereen winnen.
Het werd al voorspeld. Door de terugkeer van veel ervaren spelers, de doorbraak van enkele grote talenten, de komst van wat nieuwe buitenlanders en het feit dat al die versterkingen zich ook nog eens prettig verspreidden over de diverse clubs, zou de Nederlandse Eredivisie spannender dan ooit worden. Nu, amper drie maanden later, is daar niks aan gelogen. Elk weekend is het weer spektakel in de Nederlandse zwembaden.
Vooral de top-6, bestaande uit Polar Bears, GZC Donk, ZPB H&L Productions, AZC, UZSC en ZV De Zaan, is enorm aan elkaar gewaagd. Daarachter is het eveneens spannend met ploegen als ZVL-1886 Center en Het Ravijn die op een goede dag ook gerust in staat zijn om van de koploper te winnen. Tel daar ZPC Amersfoort bij op dat als de neuzen dezelfde kant op wijzen niet voor de subtop onder hoeft te doen. En zelfs PSV is nog niet uit te vlakken voor een plek bij de top-8. De Eindhovenaren staan weliswaar op de tiende plek, maar zijn zelden kansloos. Alleen De Ham en De Linge/PCG lijken niet opgewassen tegen het geweld van de rest. Het laat zien dat de waterpolofans zich na het kerstreces kunnen verheugen op een mooie ontknoping.
Vlak PSV en ZPC Amersfoort nog niet uit
PSV won de eerste wedstrijd van het seizoen (12-14 van De Ham). Daarna volgde een lange reeks nederlagen, maar zelden was het verschil groter dan drie doelpunten, ook tegen ploegen als UZSC, AZC en GZC Donk. Paniekeren doen ze in Eindhoven daarom niet. Al jaren handhaaft de ploeg van Sebastiaan Brands zich, zij het soms met kunst en vliegwerk. Het spel is bovendien degelijk, dus er zullen nog wel wat ploegen zijn die zich stuk gaan bijten op de Brabanders. Amersfoort kende een beroerde start. Pas in de vijfde wedstrijd was er de eerste volle winst tegen hekkensluiter De Linge/PCG. Toch zullen de mannen van Mark Siewers hoop putten uit de puntendeling met UZSC en de overtuigende zege op De Ham (19-6) enkele weken later. In de laatste wedstrijd van 2022 waren de Keientrekkers bovendien dichtbij winstpunten tegen ZPB, dus als de ‘flow’ erin komt aan Amersfoortse zijde worden er heus nog wel punten gesprokkeld die de top-8 binnen handbereik brengen.
Europese nadruk voor De Zaan en Het Ravijn
Voor ZV De Zaan en Het Ravijn stond de eerste helft ook in het teken van Europees waterpolo. Beide ploegen speelden meerdere rondes en Het Ravijn – inmiddels teruggezakt naar de Challenger Cup – is nog steeds Europees actief. Door de volle agenda’s werd de Supercup daarom pas in november gespeeld en lieten de ploegen zich een aantal keer verrassen. Nadat ZV De Zaan indruk maakte in Europa verloor het van ZPB, AZC en GZC Donk. Het Ravijn kwam erg stroef op gang in de Nederlandse competitie met een negatieve reeks van vier nederlagen op rij (Polar Bears, ZVL-1886, UZSC en AZC) als dieptepunt. Inmiddels krabbelt Het Ravijn wat op en staat voor ZV De Zaan de focus volledig op de Eredivisie.
ZVL-1886 wisselvallig, AZC oogt sterk
Van ZVL-1886 werd veel verwacht. Ontbrekende schakels leken gevonden te zijn in de personen van Gies Wijnhoven en Luka Jovanovic. Als de Leidse ploeg draait, is het lastig te kloppen. Maar optimaal draaien doet de ploeg van John van den Brug nog niet. Met name de laatste weken leek de ‘schwung’ wat verdwenen uit het Leidse spel. Kanttekening is wel dat ZVL nog relatief veel thuiswedstrijden voor de boeg heeft. Reken er maar op dat er heus nog wel wat ploegen zullen struikelen in het kleine Leidse bad. Streekgenoot AZC doet het daarentegen goed, hoewel de laatste twee wedstrijden van het jaar werden verloren (Polar Bears en UZSC) en de ploeg daarmee de koppositie af moest staan aan de Edenaren. Aan de kwaliteit van de Alphense formatie wordt al jaren niet getwijfeld, maar wel aan de stabiliteit. Andere jaren had AZC altijd wel een onverklaarbare uitglijder, maar met Petar Ivosevic aan het roer is de vloer in het Alphense zwembad een stuk minder glad. De voormalig Servisch international moet een vakman zijn, dat kan niet anders. Van jong talent loopt AZC niet over, maar de ervaren krachten vormen nu wel een geheel. De van GZC Donk overgekomen Stan van den Heuvel is hierbij van grote waarde. Samen met Jesse Nispeling en Milos Filipovic vindt hij het vaakst het net.
GZC Donk en ZPB lastig te peilen
Van den Heuvels oude club GZC Donk is tot nog toe wat lastig te peilen. Van AZC werd verloren, tegen Polar Bears werden de punten gedeeld, maar de overige wedstrijden werden bijna in de luwte gewonnen en daarmee staat de ploeg gewoon tweede. Dat is een kwaliteit op zich, temeer omdat keeper Joran Westerveld een tijd geblesseerd was en dat toch een behoorlijke aderlating is. Jorn Winkelhorst is op de midvoor van onschatbare waarde. Niet dat hij opeens de topscorer van de Eredivisie wordt, maar doordat hij vaak dubbel wordt gedekt, creëert hij extra veel ruimte voor zijn teamgenoten. Met name Mart van der Weijden maakt daar met gemiddeld een kleine vier doelpunten per wedstrijd dankbaar gebruik van. ZPB is ook zo’n ploeg die ongemerkt gewoon tot aan het eind mee gaat doen om de prijzen. Sam van den Burg is hier de grote man. Met zijn rugzak vol ervaring wijst de vanuit Spanje teruggekeerde midachter zijn ploeggenoten zowel in het water als op de kant de weg. Het knappe gelijkspel in de seizoensouverture tegen AZC bleek geen uitzondering. Ook ZV De Zaan werd verslagen. Alleen van Polar Bears en Het Ravijn werd verloren.
Met Polar Bears weet je het maar nooit
Polar Bears is altijd in staat een gooi te doen naar de prijzen, dat blijkt dit seizoen ook maar weer. Een knappe eindspurt zette de ploeg van Bas de Jong gewoon bovenaan de ranglijst. De naar de Kroatische competitie vertrokken flegmatieke linkshander Kas te Riele is al bijna vergeten in Ede. Lars ten Broek ontpopt zich steeds meer tot nieuwe leider, Sam Kunz is de aanvallende veelvraat en ook andere jonge talenten als Marnick Snel en Jens Wijgers zijn nieuwe steunpilaren. Het spelplezier spat ervan af bij Polar Bears en dat is een kracht die wellicht waardevoller is dan een bak aan ervaring. Over dat laatste heeft Polar Bears met keeper Eelco Wagenaar en de teruggekeerde Ruud van der Horst en Jeroen Cavaljé overigens ook geen klagen.
Dames
Bij de dames is het niveauverschil tussen de top en de rest – traditioneel – wat groter dan bij de heren. Dit jaar bestaat de top-4 uit GZC Donk, Polar Bears, UZSC en ZV De Zaan. De andere ploegen blijven wat achter. GZC Donk is tot nu toe de te kloppen ploeg. De ploeg van Ingrid Veenhuis zag Brigitte Sleeking, Maartje Keuning, Debby Willemsz, Marit van der Weijden en Anouk Bergsma terugkeren op het Goudse nest. Het zorgde ervoor dat GZC Donk ongeslagen de winterstop in ging en de verwachting is dat GZC Donk die status nog wel even vasthoudt. De grootste concurrent lijkt ZV De Zaan te zijn dat in zowel de competitie als in de Supercup al te sterk was voor Polar Bears. De ploeg uit Ede won vorig jaar alle prijzen die er te winnen vielen, maar lijkt dit seizoen een stapje terug te moeten doen. Onderin worstelt PSV. Het ziet er niet naar uit dat de Eindhovense dames snel een overwinning zullen boeken. Het Ravijn en ZVL-1886 stellen ook wat teleur, maar zijn ploegen in opbouw. Het Ravijn heeft een bak vol talenten die vers uit de Eredivisie B en C komen en ZVL heeft van opleiden een missie gemaakt. Niet voor niets schreef de ploeg van Iefke van Belkum zich ‘gewoon’ in voor de Champions League. Niet omdat er gedacht werd aan de hoofdprijs, maar wel omdat dergelijke wedstrijden in het opleidingsplan van ZVL passen. Plukt de Leidse equipe daar niet dit seizoen de vruchten van, dan is het wel het komende.
Dit is een bewerkte versie van het artikel dat in de nieuwste ManMeer! verscheen. Lid worden? Klik HIER.
