Maandag werd bekend dat Petar Porobic is overleden. Op de terugweg na de Asian Games (China verloor de finale en mist daardoor 'Parijs') werd de Montenegrijnse topcoach onwel. Het vliegtuig maakte een noodlanding, maar dat mocht niet baten. In augustus was Porobic nog in Nederland voor een oefenstage met China tegen Nederland. ManMeer! sprak met hem. Dat interview staat hieronder weergegeven.
---
Leidt Petar Porobic China naar Parijs?
Petar Porobic is nu een jaar de bondscoach van China. De Montenegrijnse coach moet de volksrepubliek via de Asian Games naar de Olympische Spelen in Parijs te loodsen. Ter voorbereiding op dat toernooi was China in augustus op bezoek in Zeist. Hoewel Porobic rijkelijk wordt beloond voor zijn inspanningen, ziet hij kwalificatie somber in.
Bij zijn aanstelling kreeg Porobic één opdracht mee: kwalificatie voor Parijs. Niets meer, niets minder. De randvoorwaarden zijn uitstekend en over zijn salaris heeft hij ook geen klagen. Naar verluid krijgt hij een half miljoen euro voor twee jaar. Toch lijkt het geloof in een goede afloop ver weg bij de 66-jarige oefenmeester.
Het blijft een eigenaardig tafereel. Porobic staat druk gebarend tegen zijn vijftien Chinese waterpoloërs te schreeuwen, er omheen lopen een stuk of acht Kroatische en Montenegrijnse stafleden en ertussendoor dartelt Tonia Wei, de Chinese tolk die alle oefenstof en aanwijzingen – al dan niet met megafoon – vertaalt. Want Porobic spreekt geen Chinees en de Chinezen maar mondjesmaat Engels. Zo reist Porobic met zijn staf en spelers de wereld over. Van toernooi naar trainingsstage. Geen continent blijft ongemoeid. Per jaar zijn de Chinezen slechts veertig dagen thuis.
Korte termijnvisie
Na eerst vooral de focus gelegd te hebben op de het damesteam, heeft de Chinese overheid nu ook de buidel getrokken voor de mannen. Het doel is kraakhelder en met maar één Aziatisch ticket eveneens bijzonder lastig. De concurrentie van Japan – en in iets mindere mate Kazachstan en Iran – is hevig. Op de Asian Games van 24 september tot 8 oktober valt de beslissing. Alleen bij kwalificatie wordt Porobic’ contract verlengd, anders kan hij gelijk zijn koffers pakken.
Het toont de korte termijnvisie aan die Porobic zelf zo hekelt: “De achterstand op gerenommeerde waterpololanden is nog steeds enorm. Het grootste probleem is dat er alleen aandacht is voor de A-selectie. Het is fijn dat ik op deze wijze met vijftien spelers kan werken, maar het liefst zou ik daaronder jeugdteams zien die staan te springen om het deze spelers lastig te maken. Eerlijk gezegd had ik van de huidige groep er graag al een paar vervangen, maar vervangers zijn er simpelweg niet”, vertelt Porobic onder de bomen voor het KNZB-zwembad in Zeist.
In China zijn slechts vier waterpoloclubs. In toernooivorm wordt de landskampioen bepaald. De rest van het jaar reist Porobic met zijn team de wereld over om te sparren met andere landen. “In mijn visie zou tegelijkertijd in China een groot waterpolocentrum opgezet moeten worden waar de jeugd elke dag traint. De faciliteiten zijn er en er zijn genoeg mensen. Maar daar is totaal geen aandacht voor. De Chinese beleidsmakers richten alle pijlen op de korte termijn. Onverstandig als je het mij vraagt.”
Een zesde Olympische Spelen?
De Montenegrijn, die na een mislukt avontuur als bondscoach van Duitsland na het EK in Split in deze klus stapte, kwam als speler niet verder dan de nationale jeugd van Joegoslavië. “Toen Joegoslavië nog één land was, was de concurrentie nog groter dan tegenwoordig”, verdedigt hij zich. Hij legde zich daarom al snel toe op het coachvak. Eerst als jeugdbondscoach (1986-1989) van Joegoslavië en clubcoach bij onder andere Primorac Kotor en Jadran Herceg Novi. Ook was hij vijf jaar bij Shturm Ruza actief in Rusland. Maar zijn grootste successen beleefde hij als bondscoach van het net zelfstandige Montenegro. Hij won goud op het WK in 2005 en het EK in 2008. Daarnaast maakte hij als (assistent-)coach maar liefst vijf Olympische Spelen mee. In 2000, 2004 en 2016 als staflid van respectievelijk Joegoslavië, Servië-Montenegro en Montenegro, in 2008 als hoofdcoach van Montenegro en in 2021 als hoofdverantwoordelijke van de Chinese dames. In Sydney won hij brons en in Athene zilver. Maar nu acht hij de kans klein dat hij er in 2024 zijn zesde Olympiade aan toevoegt.
“Elke klus begin ik altijd met een grote ambitie. Ook al is de periode tot Parijs erg kort, ik ga er vol voor. Het liefst had ik in China echter een totaal nieuw systeem opgezet met goede opleidingsmogelijkheden een aandacht voor jeugdteams. Die voorwaarde stelde ik ook bij mijn aanstelling. Want meedoen is één, maar uiteindelijk wil je ook van de traditionele waterpololanden kunnen winnen. Daarvoor moet je twee wegen bewandelen: de jeugd en de senioren. Die support krijg ik echter niet. Formeel ben ik alleen verantwoordelijk voor de senioren, dus misschien wil ik ook wel teveel. Als we ons niet plaatsen voor Parijs zie ik de toekomst van het Chinese waterpolo somber in.”
