Van zwembad en krachthonk, naar speeltuin en balkon

Oranje Dames
| Beeldboot/ Gertjan Kooij.
Van zwembad en krachthonk, naar speeltuin en balkon

Tegenwoordig loopt international Vivian Sevenich iedere ochtend haar appartement in het Utrechtse Lodewijk Napoleonplantsoen uit richting een speeltuintje, geklemd tussen een strook rijtjeshuizen en beige gekleurde portiekwoningen in.

Met een oranjegekleurd matje onder haar arm, een set gewichten en een gevulde bidon in een tas, treedt ze haar nieuwe trainingsonderkomen binnen. Geduldig rolt ze het matje uit, bekijkt de oefeningen nog eens na op haar telefoon en begint na een warming-up aan haar stabiliteitsoefeningen. De portiekwoningen, die vele ramen tellen, staan op nog geen zes meter afstand. Vele ogen kunnen meekijken. 

Het is de nieuwe realiteit voor de waterpolodames. Zwembaden dicht, sportscholen op slot. Met een via de groepsapp verspreid trainingsprogramma moeten ze op eigen houtje fit zien te blijven. 

In de speeltuin staan verder een mini-klimwand, een cirkelvorming duikelrek en een speeltoren met daarin een stang bevestigd, waaraan je jezelf kan optrekken. Oftewel: prima geschikt voor een ‘horizontal row-oefening’. Sevenich moet creatief zijn om haar oefeningen uit te voeren. 

ger20032064065.jpg
Sevenich: 'Misschien maar beter om nu de knoop door te hakken betreft de Spelen en OKT, daar ontkom je bijna niet aan'. | Beeldboot/ Gertjan Kooij.

“Dat lukt nu nog prima, maar hoe langer het duurt, hoe lastiger het zal worden”, vertelt ze tussen haar oefeningen door. “Als Nederland volledig op slot gaat, zullen m’n onderburen niet blij zijn. Ik kan moeilijk in een gehorig appartement allerlei springoefeningen doen.”

Alleen zijn maakt het ook lastiger. “In Zeist zijn er altijd teamgenoten om je op te beuren als je het even moeilijk hebt of zorgen bepaalde trainingen daar voor.”

OKT en Spelen nog altijd onzeker
In deze tijden, waarin het voor iedereen onzeker is, probeert ze haar focus te behouden. “Natuurlijk is sport nu betrekkelijk met wat er allemaal gebeurt. Als je over de hele situatie nadenkt, dan dringt het ook tot je door van, wat zijn we nu eigenlijk aan het doen met z’n allen? Maar dit is wel m’n leven. Je leeft altijd met oogkleppen op en moet egoïstisch zijn. Ik doe deze oefeningen omdat ik naar de Spelen wil en op het OKT alles wil geven. Zolang daar nog geen duidelijkheid over is, hang ik hier aan een stang in een speeltuin.”

In het Utrechtse Ondiep, vijf kilometer verderop, maakt teamgenoot Dagmar Genee zich op voor een hardloopronde met haar zus Amarens. 

Ze spreken bewust af bij de Roode Brug, die over de Utrechtse Vecht ligt. Een centrale plek vanuit waar ze wonen. Het Julianapark dat dichtbij ligt, is aantrekkelijk voor een rondje, maar daar krioelt het van de hardlopers de laatste dagen. “Te druk”, verontschuldigt ze zich bijna als ze aan komt joggen.

ger20032064241.jpg
Dagmar Genee (links) en Amarens Genee (rechts) over de Roode brug | Beeldboot/ Gertjan Kooij.

Die ochtend heeft Genee op haar balkon krachtoefeningen gedaan, met de trainingsmaterialen die de staf van de waterpolodames met een bus heeft laten rondbrengen. Een spinningbike staat geïnstalleerd naast een matje en een skippybal omringd door halters.

“Ik zou mezelf in principe wel kunnen redden mocht heel Nederland op slot gaan. Nu is het te doen, maar dat kan een ander verhaal worden”, ziet ze het nog niet somber in. “Ik kan trainen met een bal, duurtrainingen, krachttrainingen, noem maar op. Maar het staat ver van waar het om draait: in het water.”

Proberen de focus te behouden
Ook zij dwingt zichzelf om te blijven focussen op het OKT. “Het blijft onzeker en je loopt risico omdat je naar buiten ‘moet’. Maar echt angst heb ik niet. Ik ben altijd aan het opletten om niet ziek te worden, want die kans is er altijd. Kijk maar naar de Italiaanse ploeg op het EK, die in het hotel ziek werden. Al praten we nu zeker over iets anders.”

De waterpolodames blijven doorgaan. Crisistijden of niet. Ook in deze omstandigheden zullen ze niet afwijken van het ene doel waar het altijd om draait: Tokio 2020, of 2021, wie weet.

Huppelend gaat Genee weer verder. Morgen staat er een duurtraining op het programma, dus stapt ze op een racefiets. Die ze – de inventiviteit blijft – weer kan lenen van haar zus. 

Beeld:
| Beeldboot/ Gertjan Kooij.

Lees ook

Na een zevenjarige interlandcarrière heeft waterpoloster Iris Wolves aangekondigd dat ze afscheid neemt van het Nederlan…