De Oranjedames zijn wereldkampioen. In een zinderende finale werd Spanje na strafworpen verslagen. Het is na 1991 de tweede wereldtitel voor de Nederlandse waterpolodames.
Na de gewonnen halve finale tegen Italië was het ticket voor de Olympische Spelen al binnen. Met de wereldtitel zette de ploeg van Evangelos Doudesis een schitterende kers op de taart. Na de wereldtitel in 1991 greep Oranje vier keer naast het goud (1986, 1994, 1998 en 2015), maar nu werd Nederland de terechte kampioen. Hoewel Spanje op voorspong kwam, was Oranje de meest dominante ploeg. Na de 4-3 in de eerste periode, sloeg Spanje – mede door een dubieuze strafworp – een klein gaatje (4-6), maar Simone van de Kraats en Kitty Lynn Joustra benutten twee overtalsituaties, waardoor Nederland de stand weer in evenwicht bracht.
In de derde periode was het Nederland dat een gaatje sloeg. Na de 6-7 van uitblinker Judith Forca (zes goals), scoorde Oranje drie keer op rij. Brigitte Sleeking, captain Sabrina van der Sloot en Maartje Keuning zetten Nederland op 9-7. Toen Simone van de Kraats begin vierde periode van afstand ook nog de 10-7 maakte, leek de zege binnen handbereik. Maar een Spaanse versnelling met onder andere een mooie boogbal van Paula Crespi en een schitterende beweging van de tot dan toe nog vrij onzichtbare sterspeelster Bea Ortiz brachten de spanning weer volledig terug.
In de slotminuten wisselden Nederland en Spanje de doelpunten af. Eerst schoot Sleeking een man meer in de kruising (11-10), waarna Forca keepster Laura Aarts met een bekeken schot passeerde. Lieke Rogge bracht Oranje weer op voorsprong, maar 15 seconden voor tijd trok wederom Forca de boel toch weer recht. In de laatste aanval stuurde Doudesis Aarts nog mee in de aanval, maar het mocht niet baten. Penalty’s moesten de beslissing brengen.
Nederland bleef daarin foutloos. Van der Sloot, Lieke Rogge, Van de Kraats en Keuning scoorden loepzuiver. Omdat Aarts via haar vingertoppen de poging van Ortiz op de paal had doen belanden, bracht Sleeking met haar strafworp Oranje de wereldtitel en kon de hele ploeg een vreugdeduik nemen.
Sleeking had geen twijfels bij haar strafworp: "Het was natuurlijk superspannend, maar ik had m'n zenuwen goed onder controle. Ik had het vertrouwen dat ik 'm raak zou schieten en we de winst met z'n allen binnen zouden slepen. Tijdens de trainingen ging het goed met m'n strafworpen en ik zat goed in de wedstrijd. Omdat Laura er al eentje van hun had gekeerd, kon ik de beslissing brengen. Ik zag niet eens hoe de bal erin ging, maar ik hoorde iedereen gillen. Deze titel is echt een beloning voor ons laatste jaar waarin we keihard hebben gewerkt. Vaak was het 'net niet' maar nu konden we alle moeilijke momenten de baas."
Aarts, uitgeroepen tot beste keepster van het toernooi: "Ik had er het hele toernooi al zoveel vertrouwen in en we hebben laten zien dat we samen de beste van de wereld zijn. We zijn een heel weerbaar team. Heel divers en super getalenteerd. Iedereen kan opstaan en iedereen heeft ook een steen bijgedragen aan deze gouden medaille."
Captain Sabrina van der Sloot, die haar achtste WK speelde: "Hier werken we al zo lang voor. Zo tof dat het is gelukt. Ik heb genoeg penaltyreeksen verloren."
Bondscoach Doudesis keek na afloop trots terug: "De wedstrijd was superspannend. Geweldig om na 32 jaar weer de hoofdprijs te pakken. Wij hebben momenteel het beste team en zijn de terechte wereldkampioen, al zijn de verschillen minimaal. Het is een echte teamprestatie."
Vrijdag 28 juli
Finale WK
Nederland – Spanje: 17-16 (4-3, 2-3, 3-1, 3-5, 5-4).
Doelpunten Nederland: Brigitte Sleeking 4, Simone van de Kraats 4, Sabrina van der Sloot 3, Lieke Rogge 3, Maartje Keuning 2, Kitty-Lynn Joustra 1.
